Lesson 23

Around the World in Thirteen Years

***

Translation

At twenty seven years old, Jason Lewis started his journey around the world from London. On this journey he didn’t use car, bus, ship or aeroplane. Jason made his journey of about seventy five thousand kilometres on foot, by bicycle, pedal boat, rowing boat and skating. He even swam a portion of this route. On this journey, Jason passed through thirty seven countries and visited 900 schools in these countries to speak to the pupils.

When he left London, his friend Stevie Smith was with him. They traversed France, Spain and Portugal on bicycle and went from the port of Lagos in Portugal to Miami in America on pedal boat. These two passed a distance of 5,600 kilometres in this country and, from there, went by boat to Hawaii. After that, Jason continued the remainder of his journey without his friend.

Jason’s journey was extremely problematic and full of adventure and he had one bitter incident . One time in Australia a crocodile attacked him, but something worse happened to him too. In America, a very elderly driver hit him with a car and both of his legs broke. After this accident, Jason was hospitalised for six weeks, then forced to rest for nine months.

After thirteen years, on the sixth of October, 2007, Jason returned to London.

Leçon 23

Le tour du monde en treize ans

***

Traduction 

Coming soon

Lección 23

La vuelta al mundo en trece años

***

Traducción

Coming soon

درس بیست و سوم

دور دنیا در سیزده سال

***

متن فارسی  

جیسن لویس در بیست و هفت سالگی سفرش به دورِ دنیا را از لندن آغاز کرد. او در این سفر از ماشین، اتوبوس، کشتی و هواپیما استفاده نکرد. جیسن مسافتِ حدودِ هفتاد و پنج هزار کیلومتر را پیاده، با دوچرخه، قایقِ پارویی و پدالی و اسکیت پیمود. همچنین قسمتی از این مسیر را شنا کرد. در این سفر جیسن از سی و هفت کشور گذشت و با دیدار از ۹۰۰ مدرسه در این کشور ها برایِ دانش آموزان صحبت کرد.

وقتی از لندن حرکت کرد، دوستش استیوی اسمیت همراهش بود. آنها مسیر فرانسه، اسپانیا و پرتغال را با دوچرخه پیمودند و از  بندرِ لاگوس در پرتغال  با قایقِ پدالی به میامی درآمریکا رفتند. این دو نفر مسافتِ ۵۶۰۰ کیلومتر را در این کشور طی کردند و از آنجا با قایق به هاوایی رفتند.  پس از آن، جیسن بقیۀ مسیر را بدونِ دوستش ادامه داد.

سفرِ جیسن بسیار مشکل و پرماجرا بود و حوادثِ تلخی برایِ او اتفاق افتاد. یک بار در استرالیا یک تمساح به او حمله کرد، امّا اتفاق بدتری هم برایِ او افتاد. در آمریکا، یک رانندۀ خیلی پیر با ماشین به او زد و هر دو پایش شکست. بعد از این تصادف، جیسن شش هفته در بیمارستان بستری شد، سپس به ناچار نه ماه استراحت کرد.

جیسن پس از سیزده سال در تاریخِ ششِ اکتبر ۲۰۰۷ به لندن باز گشت.

Translation of Dialogue 1

Arash: Where are you going on holiday?
Neda: Australia.
Arash: How are you getting there?
Neda: I’m going by aeroplane to Indonesia. Then from there I’m going by ship to Australia.
Arash: How many days will that take?
Neda: About a month.
Arash: What are you going to do there?
Neda: In Australia I’ll go swimming, cycling and boating.
Arash: Good for you. Have fun.
Neda: Thanks a lot.

Traduction de Dialogue 1

Coming soon

Traducción de Diálogo 1

Coming soon

متن فارسی مُکالمه اوّل   

آرش:   تعطیلات کجا می ری؟
ندا:  استرالیا.
آرش:  با چی می ری؟
ندا:  با هواپیما می رم اندونزی. بعد از اونجا با کشتی می رم استرالیا.
آرش:  چند روز طول می کشه؟
ندا:  حدودِ یه ماه.
آرش:  اونجا چی کار می کنی؟
ندا:  تو استرالیا می رم شنا، دوچرخه سواری، قایق سواری.
آرش:  خوش به حالت. خوش بگذره.
ندا:  خیلی ممنون. 

Translation of Dialogue 2

Maryam: What’s up? Why are you sad?
Mina: My father’s in hospital.
Maryam: Why?
Mina: Yesterday he was in an accident and broke his hand.
Maryam: Was he walking or driving?
Mina: He was on his bicycle.
Maryam: Who hit him?
Mina: An old lady.
Maryam: How is he now?
Nima: He’ll get discharged from the hospital tomorrow.
Maryam: Send him my regards.

Traduction de Dialogue 2 

Coming soon

Traducción de Diálogo 2

Coming soon

متن فارسی مُکالِمه دُوُّم

مریم:   چی شده؟ چرا ناراحتی؟
مینا:    پدرم بیمارستانه.
مریم:   چرا؟
مینا:    دیروز تصادف کرد و دستش شکست.
مریم:   پیاده بود یا با ماشین؟
مینا:    با دوچرخه بود.
مریم:   کی بهش زد؟
مینا:    یه پیرزن.
مریم:   حالا چطوره؟
مینا:    بهتره. فردا از بیمارستان مرخص می شه.
مریم:   سلام منُ بهشون برسون.